Soms dicht ik strak, soms dicht ik lekker losjes.

Soms dicht ik bijna niks, soms alles aan elkaar.

Maar dat ik dichter ben, aber das ist klar!

GROEN in 3 GEDICHTEN:

 2012: De overkant der dingen

Aan de overkant,

Waar letters gespiegeld zijn,

de tijd achteruit loopt

Waar in afwezigheid van geluid

de stilte waarschijnlijk oorverdovend is.

Aan de overkant,

daar waar alles een plaats heeft, maar anders.

Waar alles de tijd krijgt, maar anders.

De kleuren hetzelfde, maar anders.

De geuren hetzelfde, maar anders.

Aan de overkant, waar alles anders,

maar hetzelfde is,

zou daar ook plezier zijn?

Aan de overkant,

waar zij zijn die niet meer wachten.

En waar zij, die nog komen gaan, net buiten beeld wachten.

Daar waar de kleuren vervaagd zijn,

of spoedig zullen vervagen,

hoe schilder je daar een gemoed?

Weet je wat de spiegel zegt?

Je moet niet zoveel denken,

daar word je lelijk van.

 

2013:  Een Offer van Honing.

Deze reis van Hermes gaat voort

naar waar geen koetsen meer rijden

en geen paarden grazen.

 

Waar de ezeltjes

in de afgrond zijn verdwenen,

daar fluit hij traag,

fluit hij slepend traag

zijn Albinoni en zijn Bach.

 

Daar gaat hij,

twee raten honing onder de arm,

zijn herderstas gevuld

met dromen en wat niet

naar de bergtop.

 

En ook daar stopt de reis niet.

Eerder is het een nieuw begin.

 

2013:  Bij Elke Stap.

Bij elke kleine of grote stap

laat je je leiden

door angst of door liefde.

Eén van die twee

houdt je hand vast.

Je weet welke

van de twee het is

als je je leven,

je lijf,

je wezen

kleiner of juist

groter voelt worden.

 

Soms zijn je trots en je kracht

je tot verlies

en is je overgeven

een winnen.